Szanowni Państwo,
uprzejmie informujemy, że z przyczyn niezależnych od Filharmonii Narodowej Alexis Kossenko nie wystąpi w koncercie 4 grudnia 2024. W miejsce Koncertu g-moll QV 5:206 Johanna Joachima Quantza i fragmentów Uwertury F-dur GWV 447 Christopha Graupnera zostaną wykonane Koncert d-moll RV 525 oraz Koncert a-moll RV 522 ze zbioru L’Estro armonico op. 3 Antonia Vivaldiego.
Pozostałe utwory w programie nie ulegają zmianie.
Powiązanie zbioru 12 Concerti grossi op. 6 Georga Friedricha Händla z analogiczną kolekcją kompozycji Arcangella Corellego w tym gatunku wydaje się być naturalne. Łączy je nie tylko ten sam numer opusowy, ale i identyczna obsada instrumentalna, czy zauważalne inspiracje stylistyczne. Odwołanie się Händla do wzorców rzymskich nie jest zaskakujące – kompozytor podczas pobytu we Włoszech większość czasu spędził w Wiecznym Mieście, gdzie miał też okazję poznać Corellego osobiście. Na wpływy twórczości Corellego niekiedy wskazuje się również w koncertach wchodzących w skład zbioru L’Estro Armonico op. 3 Antonia Vivaldiego, pozostających w modelu concerto grosso. W ich przypadku powiązanie to jest jednak bardziej złożone. Vivaldi raczej nigdy nie analizował kompozycji rzymskiego twórcy, a poznawał je co najwyżej pośrednio, poprzez odwołujących się do nich kompozytorów weneckich. Ponadto, koncerty te wydają się być bliższe wydanym w Bolonii Concerti grossi op. 7 Giuseppe Valentiniego, kompozytora związanego z dzisiejszą stolicą Włoch. Mimo to, konotacje te stanowią jednak incydentalny moment w twórczości Vivaldiego, który po opublikowaniu swojego op. 3 skłaniał się raczej ku kierunkom stylistycznym charakterystycznym dla północnej Italii.
Po prostu... Filharmonia! Projekt 2:
Postać Johanna Sebastiana Bacha kojarzona jest głównie z Lipskiem. Z miastem tym związał się w 1723 roku, obejmując urząd kantora w kościele św. Tomasza. Tam też pozostał do końca życia. Choć kompozytor nie opuścił nigdy państw niemieckich, z pewnością zaznajomiony był z największymi osiągnięciami ówczesnych kompozytorów francuskich i włoskich.
Z leżącego nieopodal Lipska miasta Halle wywodził się rówieśnik Bacha – Georg Friedrich Händel. Początki jego ścieżki kompozytorskiej miały miejsce w rodzinnym mieście, z którego, po pobycie w Hamburgu, udał się do Włoch. Następnie powrócił do Niemiec, by ostatecznie trafić do Anglii.
Związków z Elektoratem Saksonii w pierwszej połowie XVIII wieku można poszukiwać także u innych twórców. Koncertujący publicznie w Lipsku studencki zespół Collegium Musicum założył Georg Philipp Telemann, który po opuszczeniu tego miasta został kapelmistrzem w służbie Erdmanna II Promnitza w Sorau (dzisiejszych Żarach) – ministra Tajnego Gabinetu króla Polski i elektora Saksonii, Augusta II. Powiązania aż tylu wybitnych artystów ze wspomnianym regionem nie są zaskakujące, wszak na drezdeńskim dworze Wettynów działała wówczas jedna z najlepszych kapel w Europie, której kompozycje dedykował nawet Antonio Vivaldi.
Daniel Laskowski