Brahms cyzelował swe partytury mozolnie i skrupulatnie, sam dla siebie był surowym cenzorem. Ein deutsches Requiem, powstające etapami przez ponad dekadę, ukończył w roku 1868. Kompozycja nie ma jednak funkcji użytkowej. Staranny, nad wyraz osobisty dobór biblijnych wersów w niemieckim przekładzie Marcina Lutra i podążająca za słowem muzyka o niezwykłej sile wyrazu sprawia, że Niemieckie requiem jest arcydziełem o uniwersalnej wymowie („nazwę «niemieckie» chętnie zastąpiłbym słowem «ludzkie»” – pisał sam kompozytor). Od czasu pierwszego wykonania ostatecznej, siedmioczęściowej wersji w lipskim Gewandhausie w 1869 roku Brahmsowskie Requiem stanowi jedną z najbardziej poruszających kompozytorskich refleksji nad życiem i śmiercią.
Preludium do arcydzieła Brahmsa stanie się Adagio z Kwintetu smyczkowego F-dur Antona Brucknera w opracowaniu na orkiestrę smyczkową Stanisława Skrowaczewskiego. Ten charyzmatyczny znawca i admirator twórczości Brucknera zasłynął swymi interpretacjami muzyki austriackiego kompozytora, odsłaniającymi jej egzystencjalny wymiar. Orkiestracja Adagia z Kwintetu F-dur z 1998 roku pozwala zachwycić się śpiewnością frazy i dostojnym, elegijnym pięknem melodycznym tego na wskroś symfonicznego w swej istocie dzieła.
Urszula Ciołkiewicz-Latek